Zwevegemse woordenskat ip zin Oitegems
Stem:
André Coorevits, die op zoek ging in de Zwevegemse
Woordenschat (Amantine, 2002) van Giovan Deloof en op de gekozen spreuken
dan de Otegemse uitspraak toepaste.
Neen ‘t. Min
Stanse, daer est er niet van te zegn.
‘k Hee ze verhaezaerd ip de markt t’Avelgem. ’t Wa min weegaerde.
Ze keek sterlinge in min oi’n en ‘k wa verkocht.
‘k Skafte er eesen ni ip, maer ze zei: “aet ne keer sorteert, steek maer ne keer oovre”.
‘k Moeste nie gepromd zin en ’t wa ol laete aese zei: “teure nui maer voirt.”
Ze kan meer dan irappels braen en da miskoom niet.
’t En é geen filmsterre. Ze doe gene poeier aan heur kaokn en heur haer krul link ne pak naohels.
Me zin nui 45 jaer getrouw en ‘k begunne ze te kenn’n...
Heur handn staen nie overechs. Z’houdt van avensaesie.
Ze kan dr’eur leen aan lehh’n.
’t Es oltijd van guifte, guifte.
De kaok’n van heur gat doen noei zeer van ’t zitten. ’t É gene broukvaohere.
Ze komt ompesente ae ter gene skuif in zit.
’t Es geen siekaene, tenzij aet tendenuit noideh é.
Ze zoe wel ne keer van ’n skete nen donderslag maok’n.
Ze kan oek deenk zin, kwestie van iets te bekoomn.
Ze doe niets in den duik, dat é ’t foiste van heur gedacht.
Z’ee nie geern dat er wat achter eure rugge geskeuteld é. Ze slach van heur moedre.
Ze zoedt mij deuresteken aesse iets uitgevist hê.
Maer ze maokt heur nie dikke, ae’k heur een foefke wijs maoke.
Z’ee dr’ eurn deun in, ae’k de gaei ofgeve en ze pakk’t mij nie kaolek, ae ‘k heur kulle.
’t É ‘n echte lachtaerte.
Ae’k ne kwakkel skiete zegze: “der zin meer minsen die missen dan hinnen die pissen.
Maer ton ben ik leitie, zulle, en z’ee ton de meeste leute van de wêreld.
Ge zoedt het eure nie toegeevn dasse zoi slim é. Ge zoedt er geld aan toesteekn.
Maer ze kan goe den effenaire houwn. Ze grokt altijd genaedelik aan nieuw’irappels.
Ae heuren bèr grolt, kan z’eure kaerl vullen, zulle.
Ze zoe heur overdoen. Ge zoe ze ne keer moen zien peuzlen aan een kiekebille.
Ze kan heur lêze vullen en aen we een flasse win kraok’n, kan ze lament geven.
Maar ne lappie é se nie, zulle.
En nachtuiln doen we niet. Ik ben nog gauwe verzeeuwd en zij é skui van den donkeren
In heur jongde ee ze veel uitgezet. Maer nooit in kaberdoeskies.
Z’hae veel oftrek bij de jonge gasten. Maer ze wa geen zottemutse.
‘k Hee ne keer ne pulfie ofgetrommeld. ’t Wa maar 5 menuiten kwaowille wirk.
‘t Liep van de skippe. Ie liep stanfaste achter heur gat.’k Zegge: ie gaet er nog zijn klakke ip leh’n. Verstae je min klêre?
Ze kreeg ter de grui van.
En aetie wig wa, kreeg ’k ton ne pieper mee spuie.
S’é wel ne drilpaender. Pertank, ik ben genen triemar.
’t Zoe heur konte vaer’n moeste ze hele daoh’n thuis zittn.
Ze moe klappeenge hên. Ze zoe klappn tegen nen hond mee ’n hoedje an.
Nui zit se ip heuren uk in de lochting; lochtenieren, dat é heure wikkel.
S’ê kaed ot geen were é.
‘k Gae ne keer gaen kijk’n.
Allé, ge kent nui min Stanse ip nen draed.
Tot in ’t pikk’n van den andjoen.
‘k Hee ze verhaezaerd ip de markt t’Avelgem. ’t Wa min weegaerde.
Ze keek sterlinge in min oi’n en ‘k wa verkocht.
‘k Skafte er eesen ni ip, maer ze zei: “aet ne keer sorteert, steek maer ne keer oovre”.
‘k Moeste nie gepromd zin en ’t wa ol laete aese zei: “teure nui maer voirt.”
Ze kan meer dan irappels braen en da miskoom niet.
’t En é geen filmsterre. Ze doe gene poeier aan heur kaokn en heur haer krul link ne pak naohels.
Me zin nui 45 jaer getrouw en ‘k begunne ze te kenn’n...
Heur handn staen nie overechs. Z’houdt van avensaesie.
Ze kan dr’eur leen aan lehh’n.
’t Es oltijd van guifte, guifte.
De kaok’n van heur gat doen noei zeer van ’t zitten. ’t É gene broukvaohere.
Ze komt ompesente ae ter gene skuif in zit.
’t Es geen siekaene, tenzij aet tendenuit noideh é.
Ze zoe wel ne keer van ’n skete nen donderslag maok’n.
Ze kan oek deenk zin, kwestie van iets te bekoomn.
Ze doe niets in den duik, dat é ’t foiste van heur gedacht.
Z’ee nie geern dat er wat achter eure rugge geskeuteld é. Ze slach van heur moedre.
Ze zoedt mij deuresteken aesse iets uitgevist hê.
Maer ze maokt heur nie dikke, ae’k heur een foefke wijs maoke.
Z’ee dr’ eurn deun in, ae’k de gaei ofgeve en ze pakk’t mij nie kaolek, ae ‘k heur kulle.
’t É ‘n echte lachtaerte.
Ae’k ne kwakkel skiete zegze: “der zin meer minsen die missen dan hinnen die pissen.
Maer ton ben ik leitie, zulle, en z’ee ton de meeste leute van de wêreld.
Ge zoedt het eure nie toegeevn dasse zoi slim é. Ge zoedt er geld aan toesteekn.
Maer ze kan goe den effenaire houwn. Ze grokt altijd genaedelik aan nieuw’irappels.
Ae heuren bèr grolt, kan z’eure kaerl vullen, zulle.
Ze zoe heur overdoen. Ge zoe ze ne keer moen zien peuzlen aan een kiekebille.
Ze kan heur lêze vullen en aen we een flasse win kraok’n, kan ze lament geven.
Maar ne lappie é se nie, zulle.
En nachtuiln doen we niet. Ik ben nog gauwe verzeeuwd en zij é skui van den donkeren
In heur jongde ee ze veel uitgezet. Maer nooit in kaberdoeskies.
Z’hae veel oftrek bij de jonge gasten. Maer ze wa geen zottemutse.
‘k Hee ne keer ne pulfie ofgetrommeld. ’t Wa maar 5 menuiten kwaowille wirk.
‘t Liep van de skippe. Ie liep stanfaste achter heur gat.’k Zegge: ie gaet er nog zijn klakke ip leh’n. Verstae je min klêre?
Ze kreeg ter de grui van.
En aetie wig wa, kreeg ’k ton ne pieper mee spuie.
S’é wel ne drilpaender. Pertank, ik ben genen triemar.
’t Zoe heur konte vaer’n moeste ze hele daoh’n thuis zittn.
Ze moe klappeenge hên. Ze zoe klappn tegen nen hond mee ’n hoedje an.
Nui zit se ip heuren uk in de lochting; lochtenieren, dat é heure wikkel.
S’ê kaed ot geen were é.
‘k Gae ne keer gaen kijk’n.
Allé, ge kent nui min Stanse ip nen draed.
Tot in ’t pikk’n van den andjoen.
